Ο ΕΛΛΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ,ΠΙΣΤΕΥΤΟ .

ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ kαι σε Πρώτη Παρουσίαση το Νεο του Βιβλίο 

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ -  ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ

https://www.facebook.com/ellinikiprotovoulia?fref=ts

 

    Η      ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ    

1.ΕΡΩΤΗΣΗ 
Αγαπητέ μας κύριε Μάριε Καρακατσάνη , σας ευχαριστούμε για την τιμή να αποδεχθείτε την πρόταση μας, για να μας παραχωρήσετε συνέντευξη , με σημείο αναφοράς εκτός από το βιβλίο σας και την ιδιότητα σας , την δυσλεξία. Τι θα λέγατε στους αναγνώστες για το πώς εμφανίστηκε η δυσλεξία και πως την αντιμετωπίσατε και καταφέρατε να γράψετε και βιβλίο ;

1. ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Καταρχάς εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τεράστια τιμή αλλά και χαρά που μου δίνετε μέσα από αυτό το βήμα, ώστε να μπορέσω να εκφράσω όλα αυτά που τόσα χρόνια φάνταζαν στο μικρό παιδικό μου μυαλό αδύναμα. Ας περάσουμε τώρα στις ερωτήσεις σας! 
Όπως ξέρετε δυσλεκτικός γεννιέσαι δεν γίνεσαι, ούτε εμφανίζεται στην πορεία σαν μια γενική ανίατη αρρώστια. Έτσι λοιπόν όπως όλοι άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά όταν οι δάσκαλοι μου στο δημοτικό ενώ με επαινούσαν για τις εκάστοτε εκθέσεις μου που δεν συμβάδιζαν με την ηλικία μου ως προς το περιεχόμενο τους, απλά ήθελαν λίγη διόρθωση συντακτικά κάτι που συγχωρούνταν για την ηλικία μου τότε. Εν τούτοις μου έκαναν συνέχεια παρατηρήσεις για τον πολύ άσχημο γραφικό μου χαρακτήρα και τα τραγικά ορθογραφικά μου λάθη, που και πάλι δεν συμβάδιζαν για την ηλικία μου. Διότι έκανα πολύ σοβαρά λάθη σε πολύ απλές λέξεις! Ωστόσο τα πήγαινα πολύ καλά με τους τόνους! Ήμουν το μόνο παιδί στην τάξη που δεν έκανε ποτέ λάθος σε καμιά λέξη όσον αφορούσε τον τονισμό της! Ωστόσο ο άθλιος γραφικός μου χαρακτήρας ήταν αντικείμενο συζητήσεων των δασκάλων με τους γονείς μου στις εκάστοτε συγκεντρώσεις του σχολείου αλλά και χλευασμού από τους συμμαθητές μου στα διαλείμματα. Ειδικά όσο μεγάλωνα και φεύγοντας από το δημοτικό και πηγαίνοντας στο γυμνάσιο τα πράγματα χειροτέρευαν. Όλοι έκαναν καλλιγραφικά γράμματα και εγώ λες και ήμουν 7 χρονών και με πάρκισον! Για να μην σας κουράζω το αποτέλεσμα σε όλο αυτό ήταν να μείνω 2 φορές στην πρώτη γυμνασίου. Αφού την εποχή εκείνη η δυσλεξία δεν ήταν και πολύ διαδεδομένη, οπότε δεν μου έδωσαν την σημασία που έπρεπε ώστε να εξεταστώ τουλάχιστον προφορικά! Έτσι αναλογιστείτε την έκπληξη των καθηγητών μου όταν ερχόντουσαν αντιμέτωποι με τα γραπτά μου. Έπρεπε να παλέψουν ανάμεσα σε έναν τρισάθλιο γραφικό χαρακτήρα, ορθογραφικά λάθη ασυγχώρητα και φυσικά το μεγαλείο όλων! Τις ασύντακτες προτάσεις!!! Μπορεί στο δημοτικό να με συγχωρούσαν γιατί το θεωρούσαν φυσιολογικό στο γυμνάσιο όμως ήταν απόλυτοι. «Πάλι αδιάβαστος μας ήρθατε κ Καρακατσάνη…» έλεγαν…
Οι γονείς μου δεν μπορούσαν να το φανταστούν πως μπορεί να έφταιγε και κάτι άλλο εκτός από εμένα μιας και στο παρελθόν είχα δώσει τα δικαιώματα μου και εγώ. Βλέπετε στο Νηπιαγωγείο το έσκασα ανοίγοντας την πόρτα του και τρέχοντας μακριά, κάτι που επανέλαβα και στην πρώτη Δημοτικού. Ποτέ δεν μου άρεσε το σχολείο. Όχι σαν έννοια, αλλά σαν χώρος! Με έπνιγε! Από την φύση είμαι πνεύμα ελεύθερο ανεξάρτητο και ο πρώτος μου εγκλωβισμός εκεί ως παιδί ακόμα, με έπνιξε κυριολεκτικά. Και το μυαλό μου, αυτό το μυαλό μου….. Συνέχεια ταξίδευε, συνέχεια με πήγαινε από το ένα θέμα στο άλλο, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε τίποτα! ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ! Συνέχεια κάνω κύκλους ξανά και ξανά, για να ολοκληρώσω κάτι απλά περιμένω να φτάσω πάλι σε αυτό το σημείο! Να ολοκληρωθεί ο κύκλος των σκέψεων μου και μόλις φτάσω ξανά εκεί που ξεκίνησα να το προχωρήσω και αυτό γίνεται συνέχεια μέχρι να το ολοκληρώσω. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτό το πράγμα σε όλη μου την μαθητική ζωή ήταν πρόβλημα! Που δεν το ένιωθα στο πλήρες «μεγαλείο» του όμως! Νόμιζα ότι όλοι έτσι είναι! Τέλος πάντων αργότερα που τέλειωσα την τεχνική σχολή ως ηλεκτρονικός και μετέπειτα ένα ΙΕΚ ως χειριστής και τεχνικός Η/Υ δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Είχα μάθει πλέον να το ελέγχω κάπως. Όχι ότι είχα τις καλύτερες βαθμολογίες αλλά τουλάχιστον δεν έμεινα ξανά πουθενά. Ο γραφικός χαρακτήρας μου δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα απλά τώρα γράφω πολύ αργά και προσεχτικά προσπαθώντας να έχω αναγνωρίσιμους γραφικούς χαρακτήρες και όχι γράμματα που τα σκάλισαν οι κότες όπως έλεγαν οι καθηγήτριες μου στο Γυμνάσιο. Στην πορεία λοιπόν όπως τα συζητούσα με κάποιους φίλους όλα αυτά μου είπαν την εξής κουβέντα «ρε μπας και είσαι δυσλεκτικός;»  δεν ήξερα τι να τους απαντήσω! Δεν γνώριζα καν αυτή την λέξη! Έτσι άρχισα να ψάχνομαι στο ίντερνετ επί του θέματος, στην πορεία γνώρισα και κάποιους εκπαιδευτικούς που όντος γνώριζαν πολλά πράγματα και εκεί πλέον ξεκλείδωσαν τα πάντα για εμένα. Κατάλαβα τι μου συνέβαινε! Αλλά τι να έκανα; Είχα φτάσει πια 28 χρονών! Και τώρα πια στα 35 μου τι μπορούσα να κάνω; Εξάλλου ήταν γνώριμο για εμένα, δεν με φόβιζε! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ζω με αυτόν τον παλιόφιλο που τόσο πολύ με ταλαιπώρησε στην ζωή μου. Απλά μου άφησε μια θλίψη μέσα από τα χρόνια λόγο όλων αυτών που βίωνα εξαιτίας της. Ακόμα και κάποιες κοπέλες μου με κορόιδευαν επειδή είχα άσχημο γραφικό χαρακτήρα και ανορθόγραφο στις κάρτες που τους έστελνα στης επετείους μας, ή τα ανορθόγραφα μηνύματα μέσα από κινητά τηλέφωνα. Σαν χτες τα θυμάμαι όλα.
Πάντα όμως την αντιμετώπιζα με πείσμα και επιμονή. Μου ‘άρεσε πολύ να γράφω! Σε ηλικία 15 ετών έγραψα την πρώτη μου ποιητική συλλογή όπου ένα μεγάλο απόσπασμα της θα βρείτε στο site μου. Έγραφα και μικρές ιστοριούλες που καμιά τους δεν ξεπερνούσε της 12 σελίδες. Έγραφα όλη την ώρα! Πείσμα στην ασχήμια που ένιωθα για τα δημιουργήματα μου, προσπαθώντας να τα κάνω ομορφότερα. Κόντρα σε όλους αυτούς που γελούσαν κολλώντας την μούρη τους στο τετράδιο προσπαθώντας να καταλάβουν τι διάολο γράφω. Ένα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι κάποτε όλοι αυτοί θα καταλάβουν τι γράφω και όταν πια δουν εγώ θα είμαι πολύ μακριά για αυτούς.
Η μανία μου αυτή πριν δύο χρόνια με οδήγησε να γράψω μια ιστορία, όπως εγώ την είχα στο μυαλό μου. Με έναν πρωταγωνιστή που θα έκανε ακριβός ότι θα έκανα και εγώ αν ήμουν στην θέση του! Αλλά σκεφτόμουν τι πάω να κάνω; Εδώ δεν μπορούσα να γράψω σε μια κόλα χαρτί στο σχολείο θα έγραφα βιβλίο; Έλα όμως που η ανάγκη μου με έσπρωχνε να το κάνω! Έτσι λίγο, λίγο έγραφα και από κάτι. Έγραφα κάθε μέρα πάνω από 9 ώρες. Και τελικά μετά από 1 χρόνο το τελείωσα. Ήταν για εμένα η ζωή μου όλη.  

2.ΕΡΩΤΗΣΗ :Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν γράφατε το βιβλίο σας «Το ξύπνημα» και να σας ρωτήσουμε αν και ποιο νόημα έχει για σας ο τίτλος του βιβλίου σας . Πείτε μας την εμπειρία σας . Πόσο εύκολη ήταν η συγγραφή του βιβλίου σας ;

2 .ΑΠΑΝΤΗΣΗ :  Έβαζα την αγαπημένη μου μουσική έκλεινα όλα τα φώτα και μαζί με αυτά και τα μάτια μου. Και τότε μέσα από την μουσική σαν ήμουν και εγώ μέρος του κομματιού τα χέρια μου έτρεχαν σαν δαιμονισμένα! Σαν να έπαιζα ένα συνθεσάιζερ και εγώ! Μόνο που αντί για νότες έβγαζα λέξεις! Έκλαιγα μαζί τους, αγαπούσα, είχα αγωνία, φοβόμουν. Ότι «έβλεπα» απλά το μετέφερα στον υπολογιστή, όλα μου τα συναισθήματα, όλες μου τις σκέψεις! Κάτι που ήταν πάρα πολύ δύσκολο! Γιατί έπρεπε να μεταφέρω ακριβώς ότι «έβλεπα» σε μια άψυχη οθόνη! Να μην αφήσω το συναίσθημα να χαθεί επιλέγοντας φτωχές ή άστοχες λέξεις. Και το κυριότερο όλων, έπρεπε να μάθω να βλέπω την λεπτομέρεια. Ώστε ο αναγνώστης να μπει στο συναισθηματικό μου μοτίβο αβίαστα! Και πώς να το έκανα αυτό; Δεν έχω σπουδάσει κάτι πάνω στο αντικείμενο! Ούτε έχω διδαχτεί  κάτι! Έλα όμως που εγώ καιγόμουν, που ήθελα να εξωτερικεύσω επιτέλους για μια φορά στην ζωή μου σε κάποιον όλα αυτά που νιώθω και να τα καταλάβει! Έπρεπε να βρω λύση. Και την βρήκα. Καθόμουν στο σκοτάδι σαν να οραματιζόμουν και έβλεπα προσεκτικά τις εικόνες μέσα στο μυαλό μου σαν παρατηρητής. Κατέγραφα τα πάντα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Και ύστερα σαν αυτόπτης μάρτυρας του εαυτού μου κατέγραφα στον υπολογιστή τι «είδα». Βέβαια σε αυτό με βοήθησαν και οι καλοί μου φίλοι αλλά και φίλες που τους έστελνα τα χειρόγραφα μου και τους έλεγα να μου πουν ότι δεν κατανοούν, ότι καινό τους αφήνω συναισθηματικό. Και έτσι τέλειωνα κάθε κεφάλαιο αφήνοντας κυριολεκτικά πίσω μου ένα γνήσιο ψυχογράφημα του εαυτού μου.
Το «Ξύπνημα» είναι πολύ σημαντικό για εμένα γιατί πέρα από το νόημα του βάση της ιστορίας που διαδραματίζεται, συμβολίζει και το δικό μου συγγραφικό ξύπνημα. Είναι η αρχή μου σε κάτι νέο, μοναδικό! Κάθε φορά που γράφω νιώθω τόσο ήρεμος! Τόσο δημιουργικός! Αλλά πάνω από όλα νιώθω ελεύθερος! Ταξιδεύω σε κόσμους μαγικούς, σε κόσμους που μπορώ να περπατήσω ανενόχλητος. Όπου οι άνθρωποι ξέρουν να αγαπάνε και να αγαπιούνται.

 

 

3.ΕΡΩΤΗΣΗ 
Επειδή υπάρχουν πολλές μορφές δυσλεξίας , εσείς πως την βιώσατε και πως δομήσατε τη ζωή σας στην καθημερινότητα πριν γίνετε συγγραφέας ; Από τις πληροφορίες στη σελίδα σας https://www.marioskarakatsanis.gr/ , μας δίνετε πολλές πληροφορίες . Πως νιώθετε που πετύχατε το ακατόρθωτο ; Είναι φυσικό σαν έκταση να μην μπορούμε ν΄ αναφερθούμε σε μια ολοκληρωμένη ανάλυση της δυσλεξίας , ώστε να κατανοήσουν οι αναγνώστες το τεράστιο επίτευγμα σας , νιώθετε το αίσθημα της εσωτερικής ολοκλήρωσης , με σκοπό να συνεχίσετε ;

3. ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ως ειρωνεία της τύχης έκανα κάποιες δουλειές που επηρεαζόντουσαν άμεσα με την δυσλεξία. Για παράδειγμα δούλεψα 4 χρόνια ως ταμίας! Οι δυσλεκτικοί κάνουμε αναγραμματισμό πολλές φορές στα νούμερα. Για παράδειγμα το 13 το βλέπουμε 31 ή το 546 το βλέπουμε 645 κλπ κλπ Όταν άρχισα να πληρώνω από την τσέπη μου τα λάθη που έκανα κάθε φορά αποφάσισα να κοιτάω ξανά και ξανά τα νούμερα πριν δώσω ρέστα και γενικότερα όταν μετρούσα. Αυτό με βοήθησε αρκετά στο να μάθω να συγκεντρώνομαι για λίγο σε αυτό που κάνω. Από εκεί και πέρα όταν θέλω να στείλω ένα γράμμα, ή ένα email, ή μια δημοσίευση στο site μου ή στα γκρουπ μου στο Facebook τα περνάω πρώτα από αυτόματο Ελληνικό ορθογραφικό έλεγχο που έχω φροντίσει να υπάρχει σε ότι πρόγραμμα χρησιμοποιώ. 
Δεν νοιώθω ότι έχω πετύχει το ακατόρθωτο, νιώθω απλά ότι κέρδισα το στοίχημα με τον εαυτό μου. Ότι όλοι αυτοί που κάποτε με κορόιδευαν τώρα το βούλωσαν. Και εγώ είμαι  πια πολύ μακριά για να με αγγίξουν ξανά με τα λόγια τους. Τόσο μακριά που για να το περιγράψω χρειάστηκαν 400 σελίδες! Γιατί αυτό πάντα εννοούσα μακριά, την αχαλίνωτη φαντασία μου.
Όταν τέλειωσε το βιβλίο μου και αφότου εκδόθηκε διαβάζοντας όλα αυτά τα θετικά σχόλια από παντού ένοιωσα ότι βρήκα τον σκοπό μου. Το νόημα της ζωής μου. Αυτό μόνο με ολοκληρώνει εσωτερικά.

4.ΕΡΩΤΗΣΗ 
Η δυσλεξία , δεν είναι αρρώστια ούτε νόσημα, είναι μια ιδιότητα . Στις πληροφορίες σας όμως αυτό που μας κίνησε έντονα το ενδιαφέρον είναι η αντιμετώπιση από το κοινωνικό σύνολο. Σας κατέκριναν για κάτι που ούτε είχατε ευθύνη που σας συνέβαινε , μα ούτε και γνωρίζατε τι σας συμβαίνει. Περιγράψτε μας το κατά πόσο στιγμάτισε την ψυχή σας εκείνη η χρονική περίοδος και πως θα συμβουλεύατε να το αντιμετωπίσουν όσοι έζησαν παρόμοιες καταστάσεις;

4.ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου και όλα αυτά με πήγαιναν πίσω. Ένοιωθα ότι μου άρεσε να γράφω και να εκφράζομαι έτσι, αλλά η αντιμετώπιση των γύρω μου με έκαναν να αντιλαμβάνομαι ότι  «δεν το έχω» να το πούμε απλά. Αφού δεν καταλάβαιναν καν τι έγραφα! Από όλες τις απόψεις! Από τα άσχημα γράμματα, από τις ασύντακτες προτάσεις και είχα μετά και την κοροϊδία τους για τα ορθογραφικά λάθη λέγοντας μου αυτό που πάντα με εκνεύριζε στην πορεία «μα καλά σχολείο δεν πήγες; Αγράμματος είσαι;» Μπούκωνα από θυμό και δεν έλεγα τίποτα! Συσσώρευα οργή μέσα μου και μέσα από την φαντασία μου ξεσπούσα εκεί! Σε ποιήματα που μιλούσαν για θάνατο, για θλίψη, για εκδίκηση και στην πορεία ήρθαν και οι ιστοριούλες που ο πρωταγωνιστής σχεδόν πάντα τιμωρούσε (με βασανιστικό τρόπο) όποιον αυτός θεωρούσε ότι του άξιζε κάτι τέτοιο. Μέχρι που μεγάλωσα, ωρίμασα και είδα διαφορετικά όχι μόνο την ζωή αλλά και τον περίγυρο μου. Ο θυμός και η οργή αντικαταστάθηκαν από κατανόηση, το μόνο που έμεινε ακόμα είναι η θλίψη, αλλά έμαθα να την εκφράζω με μοναδικό τρόπο μέσα από τα βιβλία μου. Έμαθα να φοράω την παιδική μου μάσκα και να κρύβομαι πίσω από τους ήρωες μου, να κάνω μέσα από αυτούς ότι δεν μπόρεσα να κάνω εγώ. Έμαθα να είμαι για όσο γράφω και εγώ….. Ήρωας.
Η συμβουλή  μου σε όσους βιώνουν όλα αυτά είναι να  μην το βάζουν ποτέ κάτω! Αλλά κυρίως να μην κάνουν τα λάθη τα δικά μου, να μην χαριστούν σε κανέναν. Να ξεσπάνε, να μιλάνε σε ότι τους ενοχλεί, μην τα κρατάνε μέσα τους.     

5. ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας για τη ζωή σας ; Τρόπον τινά με όλη αυτή την υπέρβαση είναι σαν να πήρατε «το αίμα σας πίσω» και καταφέρατε πρώτος το πιο μεγάλο επίτευγμα , θα παλέψετε να περνάτε και μήνυμα με μεγάλες διαστάσεις στην παραλληλότητα συγγραφής και δυσλεξίας ;

 

5.ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αναμφίβολα νοιώθω ότι πήρα το αίμα μου πίσω! Νιώθω μια τεράστια ικανοποίηση ξέροντας ότι κάπου εκεί έξω σε κάποιους ανθρώπους θα κρατάω συντροφιά μέσα από την φαντασία μου. Κάποιες κρύες νύχτες του χειμώνα έξω να βρέχει και εκείνοι μέσα στα ζεστά τους να ερωτεύονται, να αγαπούν, να φοβούνται με την δικιά μου φαντασία! Τώρα το  καλοκαίρι να είναι σε κάποια παραλία και να αράζουν στον ήλιο διαβάζοντας το δικό μου βιβλίο! Αυτά τα συναισθήματα είναι το λιγότερο ανεκτίμητα.
Όσο για το μέλλον ήδη τελείωσα το δεύτερα βιβλίο μου μετά από 8 μήνες συγγραφής του το οποίο θα εκδοθεί αρχές του 2014 και σε λίγο ξεκινάω και το τρίτο. Περνάω πάρα πολλά μηνύματα μέσα από τις ιστορίες μου όπως για παράδειγμα το νόημα της ανιδιοτελής αγάπης, την αξία της αυτοθυσίας και φυσικά και η σημασία του να έχει κάποιος μια οικογένεια που τον αγαπά και τον στηρίζει.  Δεν πρόκειτε να σταματήσω να γράφω για τίποτα στον κόσμο!    

 

6. ΕΡΩΤΗΣΗ : Που μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας αλλά και να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για εσάς; 
 

6.ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Τα βιβλίο μου μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία παραγγέλνοντας το με το ISBN του 978-618-5015-58-9 και τον γενικό του τίτλο προαιρετικά. Ενδεικτικά σας δίνω τα λινκς από δύο πολύ γνωστά καταστήματα το E-Shop:
https://www.e-shop.gr/product?id=BKS.0945109
Και τον Πατάκη: https://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=623105

Όσο για εμένα θα χαρώ πολύ να δω εσάς και τους αναγνώστες σας στα δύο γκρουπ που διατηρώ στο ΦΒ και μπορείτε να βρείτε τα ακριβή λινκς τους εδω: https://www.marioskarakatsanis.gr/links/

Εκεί συζητάμε διάφορα πράγματα καθώς και ανταλλαγή ποιημάτων με όλα τα μέλη μας!

 

Κύριε Μάριε Καρακατσάνη , είναι σπουδαία η τιμή που μας κάνατε , και το μήνυμα που δώσατε και δίνετε , να πιστεύουμε στο απίστευτο. Μας δίνετε θάρρος , δύναμη και νιώθουμε γενναίοι όπως εσείς !!

Ευχαριστούμε , με πολύ αγάπη ,

η ομάδα Logotexniko Symposio . 

 

Σύνταξη : Λυρίκα Σκλαβούνου 

για το Logotexniko Symposio. 

15/ 07/ 2013 

 

Η   Λυρίκα Σκλαβούνου γεννήθηκε το 1977 . Τελείωσε ψυχολογία , αλλά ακολουθεί το επάγγελμα του λογοτέχνη ,όπου την έχει κερδίσει κι έχει διακριθεί στο χώρο , έχοντας κερδίσει και σπουδαία βραβεία . Είναι η υπεύθυνη και δημιουργός της λογοτεχνικής ομάδας στο  facebook  «Logotexniko Symposio , την ομάδα Logotexniki Pythia , την ομάδα Γνώθι Τέχνης , την ομάδα Πολιτεία Τέχνης και το Logotexniko Symposio III , είχε την ιδέα να διαχειριστεί την ομάδα η φίλης , αντιπρόεδρος της ομάδας Κυριακή Αλεξοπούλου. Περισσότερες πληροφορίες στο blog της

https://choris-antigra-o.webnode.gr/

 

Ιστότοπος

https://zologotexnika.com